SEVİPTE KAVUŞAMAYANLAR ADINA YAZILMIŞTIR.
VAZGEÇEMİYORUZ
tövbe;
isyanım yok kadere,
ne bir gül koklarım
nede bir güle konarım
isyanım sadece çaresizliğime,
seni böyle severken, sensizliğime.
bu bize kaderin bir cilvesi
ama inan yok bende senden ötesi,
tüm güzellikleri seninle, senin yanında tatmak
bir yuva kurup hayatı seninle paylaşmak
istemezmiydim be güzelim,
gözümden akan her damla yaşta seni yaşamak
kolaymı sanıyorsun, sensizliğe kucak açmak
şimdi kimbilir nerdesin,
belkide evlisin.
beni sevdiğin gibi onuda severmisin.
her uykuya dalışta
odana ay ışığı yansıyıp seni uyandırdığında
yine beni düşünüp hayal edermisin
gözlerime bakıp yine sevdiğini söylermisin.
her sabah yeni bir gün doğduğunda,
şu yatağımı paylaştığım kişi
keşke sen olsaydın dermisin
bilirim,bilirsin
sen nerde olursan ol
kalbim hep seninledir
yalnız şunu öğrendim hayattan,
gerçek sevgi iki insanın birlikte yaşaması değilmiş
onsuz, onunla yaşayabilmek,
ve onu sevmekten asla vazgeçmemekmiş.
bizi ayıranlara en büyük ders,
hayatla barışık olmamızdır
varsın olsun, onlar boşa sevinsinler
ben seni seviyorum,
sende beni seviyorsun
bize bu yeter.
biz yüzüğü parmağımıza değil,
kalbimize taktık.
ayrılığı ölümle değil,
ikimiz paylaştık.
sevgimizi toprağa değil,
yüreğimize gömdük.
işte bu yüzden birbirimizden,
vazgeçemiyoruz.
|