- SENDE BU ACIYI HİÇ TATTIN MI ?

Herkes hayatında en az birkere aşık olur ve acısını çeker. Kiminin acısı kısa sürer çabuk unutur. Kiminin zamanla yarışır son sürat gider gittiği yeri bilmeden. Belkide aşkın kendisi acı demektir. Çok derinden sızar insanın ruhuna tüm benliğini esir alır ve uykusuz geceler yerli yersiz şüpheler korkular kıskançlıklar beraberinde gelir ve sonrasını ayrılık acısı aldığında işte asıl herşey o zaman başlar. O tozpembe gibi görünüp insanı tuzağına düşüren hayat bitmiştir. Artık upuzun bitmeyen geceler kalp sızlamaları bunalımlar onsuz yaşayamama duygusu çırpınışlar gel gitler kendini harab etmeler bütün zamanını ona adamalar .... vardır. Ne dar mantıksız görünüyor oysaki. Neden insan tek bir kişi için kendini böyle heba eder sadece birkere tadacağı ömründe? Bu kadar mı değersiziz o acılar içinde boğulmaya kendimizi layık görecek kadar? Ve o sevgili bu kadar mı değer tüm dünyamızı ona adayacak kadar ?

Belki değer. Belki o mükkemmel olan ideal olandı bizim için. Eğer o idealse mükemmelse değerse herşeye o zaman bırakın iyiyi kendi seçsin kendi için. Görmek istediğimiz onun mutluluğu değil mi ? Eğer o ideal olan mükemmel olan değilse o zaman bırakın gitsin zaten hiçbirşeye değmez. En büyük ceza susmak ve umursamamaktır.

Ayrıldınız ve çok acı çekiyorsunuz. Kendinizi çaresiz umutsuz perişan hissediyorsunuz. Hayat artık anlamsız boş ve siz sadece çektiğiniz acıyı hissediyor ağlıyor ve isyan ediyorsunuz. Hemen her insan yaşamıştır bunları. Sanki dünyada o sevgiliden başkası yok sanki dünya onun üzerine kuruluymuş gibi. Çektiğimiz acı aşk kadar mantıksız oysaki. Ama elde olmadığıda aşikar. Yapılması gerekense özeleştiri yapıp kendimizi geliştirmek kusurlarımızı gidermek. Daha güçlü olmak herzaman en iyi çaredir.

...

Ben tüm bunları yaşadım. Acımıda çektim özeleştirimide yaptım nihayet. Sonunda anladım ki objektif düşündüğümde kendimde çok ciddi iki kusur buldum: Sabırsızlık ve kıskançlıktı bunlar. Belkide beni bitiren bu iki eksik yönüm oldu. Şimdiyse bu kötü huylarımın farkında olarak ruhumu terbiye etmek kendimi geliştirmek zorundayım. Sevgilimin hayatımda olmayacağı upuzun bir zaman var önümde bunun için sabırlı olmak ve sevdiğim insanın mutlu olduğunu görmek için de kıskançlıktan kurtulmak zorundayım. Şimdi daha sakinim yaşamak zorunda olduğum hayat bana geldi ve sevgilimi kaybetme korkusunu yaşayarak onu eskisi gibi kıskanmıyorum çünkü zaten onu kaybettim. Ve artık bişeyide çok iyi biliyorum ; kendime eskisinden daha çok güveniyorum artık çünkü biliyorum ki; kimse ben gibi olamaz ben gibi değer veremez ben gibi sevemez... Ve yıllar geçsede kimsenin yerimi dolduramayacağını ve birgün kalpten gönülden hatırlanıp anılacağımı biliyorum.

Ayrılık acısını kendi içimizde dünyamızda sorguladık irdedeledik. Hadi gelin biraz daha geniş düşünelim. Dünyada şuan yaklaşık 6 milyar insan yaşıyor. Tam şuan birileri açlıktan ölüyor şuan sokakta yaşamak zorunda olan milyonlarca çocuk var amansız hastalıkla mücadele eden milyonlarca insan bir organından mahrum milyonlarca özürlü annesinden babasından yoksun milyonlarca çocuk...bunlar saymakla bitmez. Bunlar elbetteki olacak ve yapacak çok fazla şey yok ne yazıkki vede olmak zorunda. Ama dünyanın bir yerlerinde böyle derin acılar yaşanırken bizim ruhumuza işkence çektirmeye isyan etmeye hakkımız yok. Yapmamız gereken acımızı içimize gömmekonla yaşamasını öğrenmek ve isyan etmemek.

Ruhunuzu azad edin özgür bırakın ve sakin olun. İnanın çırpınmak hiçbir işe yaramıyor. Sizi seviyorsa zaten dayanamaz döner. Aşk acısının bencilliği acizliği çaresizliği içinde boğulmayın. Acınızı yok sayın demiyorum. Ona hakim olun diyorum. Acınızın aşkınızın efendisi olun. O sizi yıkmadan siz ona şekil verin. Güçlü olun. Gücünüzün tükendiği yerde acılar çırpınışlar doruğa çıkar ve ortaya çıkan siz onurunuzunda yıkılmasına neden olur.

Bir Çin atasözü var unutmayın : " Sevdiğini bırak gitsin dönerse senindir; dönmezse zaten hiç senin olmamıştır." ve bence sevdiğin bıraktığı yerde bıraktığı gibi seni bulursa birbirinize aitsiniz demektir. Bıraktığı yerde bıraktığı gibi seni bulamazsa sende hiç onun olmamışsındır